Jednym z argumentów zwolenników Księgi Urantii, że nie jest zwykłą książką
będącą dziełem tylko ludzkich umysłów, jest to, że zawiera tezy naukowe
wyprzedzające swoje czasy. Skoro przyjmowany jest tu autorytet nauki, to taka
argumentacja działa w obydwie strony, czyli tezy niezgodne ze współczesną nauką
będą świadczyć przeciwko Księdze. Poniżej przytoczę za Wikipedią kilka przykładów
takich niezgodności:
Opisane formowanie się Układu Słonecznego jest niezgodne z aktualną wiedzą, za to jest zgodne z poglądami panującymi w okresie powstawania Księgi Urantii.
Według Księgi Wszechświat liczy setki
miliardów lat i jest cykliczny (okresowo kurczy się i rozszerza w odstępach
dwóch miliardów lat). Wprawdzie wśród współczesnych naukowców są zwolennicy
cyklicznego Wszechświata, ale jego wiek (od Wielkiego Wybuchu) szacuje się na
13,8 miliarda lat i uważa się, że ciągle się rozszerza.
Koncepcja fundamentalnej cząstki
opisanej w Księdze Urantii jest sprzeczna ze współczesną fizyką cząstek elementarnych.
Pogląd, że galaktyka Andromedy oddalona jest o około milion lat świetlnych panował
latach dwudziestych XX wieku; obecnie uważa się, że Andromeda znajduje się
w odległości 2,5 miliona lat świetlnych.
W czasie powstawania książki naukowcy
uważali, że jedna strona Merkurego zawsze jest zwrócona w stronę Słońca, tak
jak jedna strona Księżyca zawsze jest zwrócona w stronę Ziemi.
Obecnie uważa się, że Merkury nigdy nie będzie miał jednej strony zawsze
zwróconej w stronę Słońca.
Zawarty w Księdze pogląd botanika Hugo De Vriesa, że niektóre gatunki wyewoluowały nagle z pojedynczych mutacji bez gatunków przejściowych jest nieaktualny, współczesna nauka nie podziela tego poglądu. (Ten argument wymaga omówienia; poświęcę mu oddzielny wpis.)
Fakt, że wymienione powyżej poglądy zawarte w Księdze Urantii są zgodne z naukowymi poglądami panującymi w czasach powstawania książki, a jednocześnie w świetle dzisiejsze wiedzy są błędne, jest jedną z przesłanek za tezą, że omawiana książka jest dziełem ludzkich umysłów, a nie objawieniem wyższych istot. Kolejną przesłanką za tą tezą jest fakt, że w Księdze znaleziono bardzo dużo zapożyczeń z innych dzieł najwyraźniej znanych twórcom Księgi Urantii.
Powyższe kwestie dokładniej zostały
omówione w Wikipedii:
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Urantia_Book
Chciałbym aby krytyka Księgi Urantii opierała się na faktach a nie na domysłach. Nigdzie w KU nie ma stwierdzenia, że jedna strona Merkurego zawsze jest zwrócona w stronę Słońca. Drogi sceptyku. Jeżeli nadal uważasz że masz rację, załącz cytat z Księgi Urantii, który o tym mówi.
OdpowiedzUsuńZe strony https://bigbluebook.org/pl/57/6/
Usuń"Najbliższe Słońcu planety jako pierwsze spowalniały swe obroty, na skutek oporu pływowego. Tego rodzaju wpływy grawitacyjne przyczyniają się również do stabilizacji orbit planetarnych, chociaż działają jako hamulec na ich obroty wokół własnej osi, powodując, że planeta obraca się coraz wolniej, aż do ustania ruchu obrotowego, pozostawiając jedną swą półkulę zawsze zwróconą ku Słońcu albo większemu ciału, jak to widać na przykładzie planety Merkury oraz Księżyca, który zawsze jest zwrócony tą samą stroną do Urantii."
"Koncepcja fundamentalnej cząstki opisanej w Księdze Urantii jest sprzeczna ze współczesną fizyką cząstek elementarnych". Co to jest "fundamentalna cząstka", jak się ona nazywa i dlaczego ta koncepcja jest sprzeczna ze współczesna fizyka cząstek elementarnych? Przecież to nie jest naukowa krytyka a pseudonaukowe gadanie, bez uzasadnienia w faktach.
OdpowiedzUsuńWedług KU elektron składa się z ultimatonów (jeśli dobrze pamiętam ze stu), a wedlug współczesnej nauki elektron jest cząstką elementarną, czyli niepodzielną, z niczego się nie składa, nic nie wskazuje na to, żeby miał jakś wewnętrzną strukturę. Nie napisałem tego, bo ten wpis to było tylko przedstawienie za Wikipedią skrótowego wypunktowania niezgodności z nauką. Zgoda, że zabrakło uzasadnienia w postaci opisu na czym niezgodność polega, ale niezgoda, że to "pseudonaukowe gadanie".
UsuńW pierwszym wpisie przytaczam argumenty za Wikipedią, nie sprawdzałem ich wartości. Postaram się sprawdzić poruszone przez Ciebie kwestie.
OdpowiedzUsuńByć może w tym tekście o Merkurym chodzi o "opór pływowy" a nie o to że planeta bądż ksieżyc wogóle się nie obracają? Znalazłem takie wyjaśnienie tego zjawiska może chodzi właśnie o to..
OdpowiedzUsuńSynchronizacja pływowa planet (a ściślej ciał niebieskich) to zjawisko, w którym okres obrotu jednego ciała wokół własnej osi jest równy okresowi jego obiegu wokół drugiego ciała, w wyniku czego jedno ciało zawsze jest zwrócone tą samą stroną w kierunku drugiego. Jest to efekt działania sił pływowych i jest powszechnie obserwowane, na przykład pomiędzy Ziemią a Księżycem. Księżyc się obraca, ale robi to w taki sposób, że zawsze ta sama strona jest zwrócona w stronę Ziemi. Zjawisko to nazywa się rotacją synchroniczną, ponieważ czas obrotu Księżyca wokół własnej osi jest dokładnie taki sam, jak czas jego obiegu wokół Ziemi (około 27,3 dnia). "Zsynchronizowany pływowo" oznacza, że ciało niebieskie (jak Księżyc) obraca się wokół własnej osi z taką samą prędkością, z jaką okrąża ciało, z którym jest związane grawitacyjnie (np. Ziemia), co powoduje, że zawsze widzimy tę samą stronę. Jest to efekt wpływu pływowego, czyli siły powodującej rozciąganie ciała rozciągłego znajdującego się w polu grawitacyjnym, którego wartość lub kierunek zmieniają się w różnych punktach ciała.
Efekt: Obiekt zawsze pokazuje tę samą twarz ciału, z którym jest związany pływowo.
Przykład: Jest to zjawisko, przez które widzimy tylko jedną stronę Księżyca z Ziemi.
Przyczyna: Siła pływowa, która powstaje w wyniku różnic w sile grawitacji na różnych częściach ciała, stopniowo hamuje ruch obrotowy, aż do momentu, gdy prędkość obrotu zrówna się z okresem obiegu.